Diferencia entre revisiones de «Tomiño»
Sin resumen de edición |
m Revertidos los cambios de 83.41.162.222 (disc.) a la última edición de Adrigoian |
||
| Línea 73: | Línea 73: | ||
Será unha prolífica terra en canto á arte se refire, e verá nacer ou asentarse nela a varios artistas de sona internacional, relacionados en moitas ocasións coa emigración. No campo literario destacarán Eliseo Alonso, nado en Goián, onde se asenta na actualidade unha asociación cultural que leva o seu nome; o poeta Manuel Forcadela, da parroquia que leva o mesmo nome. No campo da pintura, Antonio Fernández, nado en Goián, será o pai da escola paisaxística do Baixo Miño e terá importantes seguidores, como Xavier Pousa. |
Será unha prolífica terra en canto á arte se refire, e verá nacer ou asentarse nela a varios artistas de sona internacional, relacionados en moitas ocasións coa emigración. No campo literario destacarán Eliseo Alonso, nado en Goián, onde se asenta na actualidade unha asociación cultural que leva o seu nome; o poeta Manuel Forcadela, da parroquia que leva o mesmo nome. No campo da pintura, Antonio Fernández, nado en Goián, será o pai da escola paisaxística do Baixo Miño e terá importantes seguidores, como Xavier Pousa. |
||
Tamén destacan no campo escultórico artistas consagrados como Magín Picallo, Xurxo Vázquez, Antúnez Pousa, entre outros, e segue a ser unha faceta artística moi dinámica no noso Concello. |
Tamén destacan no campo escultórico artistas consagrados como Magín Picallo, Xurxo Vázquez, Antúnez Pousa, entre outros, e segue a ser unha faceta artística moi dinámica no noso Concello. |
||
== ecosistema == |
|||
Tomiño se situa en el Baixo Miño este lugar tyene un ecosistema muy rico y diverso. |
|||
Desde el año 2004 está integrado dentro de la red de espacios naturales protegidos de la Unión Europea, Rede Natura 2000, como Zona de Especial Conservación de los Valores Naturales. Ademais, el esteiro del Miño está baijo o amparo de la catalogación de ZEPA, Zona Especial Protección para as Aves. |
|||
Unha de las características que marca este territorio és que por el pasa el ultymo tramo del Miño, qu formando un estuario, refugio de numerosas especies de aves, y con una rica biodiversidad característica de los espacos donde se mezclan el mar y el rio. |
|||
La otra gran unidad paisajistica de relevancia son las elevaciónes naturales que circundan el Concello, las sierras de Argallo y de la Groba, así como a prolongación de la sierra del Galiñeiro. |
|||
Revisión del 15:06 18 jun 2009
| Tomiño | ||
|---|---|---|
| municipio de Galicia | ||
 Escudo | ||
 | ||
| País |
 España | |
| • Com. autónoma |
 Galicia | |
| • Provincia |
 Pontevedra | |
| Ubicación | 41°59′46″N 8°43′53″O / 41.9960729, -8.73140583572 | |
| • Altitud | 303 m | |
| Superficie | 106,51 km² | |
| Población | 13 836 hab. (2023) | |
| • Densidad | 118,78 hab./km² | |
| Gentilicio | Tomiñés, -esa | |
| Código postal | 36740 | |
| Alcalde | Sandra González Álvarez (BNG) | |
| Sitio web | www.concellotomino.com | |
Tomiño es un municipio situado en la parte suroeste de la provincia de Pontevedra, en Galicia (España), y forma parte de la comarca del Bajo Miño. Limita al norte con el municipio de Gondomar, al noreste con el municipio de Tuy, al este y sur con Portugal, al suroeste con el municipio de El Rosal, y al oeste con el municipio de Oya.
Demografía
- Habitantes: 11.932 (2005)
- Población extranjera: 358 (2005)
- Edad media: 41.2
- Saldo vegetativo: -2 (2004)
- Saldo migratorio: +160 (2004)
Parroquias
Este municipio está formado por 15 parroquias, Amorín (San Xoán), Barrantes (San Vicente), Currás (San Martiño), Estás (Santiago), Figueiró (San Martiño), Forcadela (San Pedro), Goián (San Cristoval), Piñeiro (San Salvador), Pinzás (Santa María), San Salvador de Tebra (San Salvador), Sobrada (San Salvador), Taborda (San Miguel), Tebra (Santa María), Tomiño (Santa María) y Vilameán (San Bieito).
Enlace Externo
HISTORIA
En xeral, todo o Baixo Miño é un territorio con presenza humana dende moi antigo. Os numerosos achados paleolíticos atopados constatan a presenza humana hai xa máis de 200 000 anos. Os diferentes momentos culturais que se suceden deixaron abondosos vestixios arqueolóxicos no noso Concello: útiles paleolíticos, túmulos, petróglifos, poboados castrexos… e marcan as sucesivas épocas de humanización do territorio. A presenza de diversos castros atopados corroboran a existencia na comarca dun poboamento xeneralizado e en continuo crecemento, nunha época que podería iniciarse arredor dos séculos VII-VI a. C. e permanece ata a romanización, que terá lugar no século I a. C. A presenza romana durará cinco séculos, e será seguida do período xermánico a partir do século V e ata o VIII, momento en que se inicia a Idade Media. Dende este momento, a sé episcopal de Tui xunto cos mosteiros medievais, especialmente o de Oia a partir do século XII, configúranse como dous señoríos eclesiásticos de grande influenza sobre toda a comarca, e non deixan moito poder aos señoríos laicos, coma podía ser o de Tebra. Tomiño aparece relacionado cos mosteiros de Barrantes e Santa María.
CONCELLO DE TOMIÑO
A época Moderna virá marcada polos continuos enfrontamentos con Portugal, que loitará pola súa independencia ao longo do século XVII, e deixará o territorio definitivamente configurado co seu carácter fronteirizo. Froito desta intensa actividade bélica serán as numerosas fortificacións que atopamos por todo o territorio.
A creación do novo sistema de administración municipal e xudicial no século XIX deu paso, na época contemporánea, á constitución dos concellos que hoxe forman o Baixo Miño. Tui pasará a ser sede da administración civil e xudicial, consolidándose como núcleo principal da comarca. O concello de Tomiño emprazarase en Vilachán ata 1816, ano en que se trasladará ao lugar do Seixo, ata a actualidade.
Será unha prolífica terra en canto á arte se refire, e verá nacer ou asentarse nela a varios artistas de sona internacional, relacionados en moitas ocasións coa emigración. No campo literario destacarán Eliseo Alonso, nado en Goián, onde se asenta na actualidade unha asociación cultural que leva o seu nome; o poeta Manuel Forcadela, da parroquia que leva o mesmo nome. No campo da pintura, Antonio Fernández, nado en Goián, será o pai da escola paisaxística do Baixo Miño e terá importantes seguidores, como Xavier Pousa. Tamén destacan no campo escultórico artistas consagrados como Magín Picallo, Xurxo Vázquez, Antúnez Pousa, entre outros, e segue a ser unha faceta artística moi dinámica no noso Concello.